TÝR

Týr heeft altijd een speciaal plekje ingenomen in de wijdvertakte pagan metalscene en dit niet alleen door hun afkomst uit de winderige, maar fascinerende Faeröer eilanden. De band schrijft opzwepende hymnen die uitnodigen tot feesten en meezingen, maar anderzijds is er toch altijd een serieuze ondertoon die zich manifesteert in progressieve invloeden en etnische waardigheid. Die progressieve invloeden zijn op ‘Battle Ballads’ een beetje aan de kant geschoven, zodat directheid en aanstekelijkheid de luisteraar moeten overtuigen. Bovendien is er in de vorm van orkestrale arrangementen hard gewerkt aan een nieuwe insteek. Let wel, dit is een vertrouwd heavy metalalbum, want in sommige songs valt die orkestratie niet eens op. Het is slechts een summier aangewende verfraaiing dat een sensitieve track als ‘Torkills Døtir’ nog indrukwekkender maakt. De samenzang – nog een kenmerk van de band – is hier ronduit beklijvend. Buiten dit moment van bezinning houdt men er flink de vaart in, zodat we ons zeker niet door de albumtitel mogen laten misleiden. Dat vangt aan met het catchy ‘Hammered’, terwijl folkmelodieën in het gitaarspel meer op de voorgrond komen in ‘Unwandered Ways’ en ‘Dragons Never Die’. Het midden van dit album wordt gevormd door twee songs in de moedertaal, goed voor een authentiek gevoel. Het hevigste nummer is ‘Axes’, terwijl nieuwe gitarist Hans Hammer de gelegenheid krijgt om in meerdere songs een solospot te doen met heerlijke solo’s. Als afsluiter is ‘Causa Latronum Normannorum’ dan weer episch met repetitieve klanken op gitaar en zangpartijen in de Faeröer taal en Latijn. Een song met meer diepgang om de status van Týr met dit alweer negende album te consolideren over heel de wereld. Een geslaagde terugkeer na vijf jaar sinds ‘Hel’.