KERRY KING vertelt honderduit … maar niet over Slayer

In de april-editie van Rock Tribune, nummer 222 ondertussen, snijdt Accept-gitarist Wolf Hoffmann het onderwerp Artificiële Intelligentie aan. “Sociale media, mobiele telefoons, AI, …: onze afhankelijkheid van technologie ontneemt ons geleidelijk onze individualiteit. We zijn stilaan menselijke robots of ‘humanoiden’ aan het worden. En dat baart ons zorgen, dat zou eigenlijk iedereen zorgen moeten baren …” Gelukkig zijn de Rock Tribune-journalisten nog steeds volbloed mensen en struinen we de chatbots niet af om de muzikanten aan het woord te laten. Dat resulteert andermaal in een magazine boordevol interviews, albumreviews en concertbesprekingen.

Op koers

ACCEPT Pic Band4 Photo Credit Grzegorz Gołębiowski

Met ‘Humanoid’ bewijst het legendarische ACCEPT dat ze anno 2024 nog steeds relevant zijn. Wolf Hoffmann is het enige originele lid en neemt zijn taak als kapitein bijzonder ernstig. “Nu ik nog de enige originele man ben, is het mijn taak om de band zo goed mogelijk draaiende te houden. Ik heb het gevoel dat het aan mij is om het schip muzikaal zo goed mogelijk op koers te houden.” Niet alleen over het hedendaagse gebeuren ook over het verleden is hij duidelijk, zonder specifieke namen te noemen …: “Jongens verlaten de band en daar kan ik verder niets meer aan doen. Ik heb het gevoel dat ik daar soms de schuld van krijg. Wat raar is, want het is niet mijn schuld als mensen besluiten dat ze hun leven willen veranderen en een andere richting uit willen gaan.”

Sneller en compacter

Korpiklaani2024a

Ook bij het Finse KORPIKLAANI is nog eentje die zich the last man standing mag noemen. Jonne Järvelä weet zich al sinds 1983 te omringen met puike muzikanten en laat deze keer nieuwkomer Olli Vänskä (viool), die we ons nog herinneren van Turisas, opdraven om ons te woord te staan over het nieuwe album ‘Rankarumpu’. “Ik had wat muziek geschreven met diverse dingen voor ogen, maar sommige songs klonken wel erg als Korpiklaani. De bandleden stonden open voor mijn inbreng en dat vond ik heel joviaal van hen, want sommige bands kunnen op dat vlak heel protectionistisch zijn.” De nieuwe plaat klinkt een stuk sneller en is compacter. “Dat was de enige welbewuste beslissing die we namen: dat het snellere tracks dan het vorige moest bevatten. Niet dat het vorige minder goed was, het was enkel trager. We namen ons ook voor om een korter album uit te brengen, terug naar het formaat van de lp, van vinyl, toen een plaat geen 60 minuten hoefde te duren.”

Melodic deathcore

Millhaven

MILLHAVEN doet het ook korter, al gaat het hier over de bandnaam, waarvan drie woorden werden afgehakt. Het nieuwe album ‘Dualism’ moet de volgende stap vooruit zijn voor de Belgische melodic death metalband. “Twaalf jaar geleden hebben we onze band vernoemd naar een nummer van Nick Cave. Dat waren we intussen echt wel ontgroeid. We zijn allemaal volwassener geworden en we wilden af van die parallel. Wíj zijn Millhaven, en dat maken we nu met trots duidelijk.” Opvallend: de nieuwe plaat gaat meer richting deathcore. “We hebben onszelf nooit echt in een doosje willen duwen, en er zitten inderdaad wel wat meer core-elementen op de nieuwe plaat. Er zijn redelijk wat breakdowns en we wisselen vaker af tussen de stijlen. Toch ontkennen we ook onze roots niet. Er zijn nog altijd heel wat blast beats en heel veel stukken die pure death metal zijn. Het snellere werk kunnen we sowieso niet laten.’

Gaten in het wegdek

Mydyingbride2024i

De jongens van Millhaven hebben een duidelijk plan voor ogen en dat kunnen we ook zeggen van MY DYING BRIDE. ‘In A Mortal Binding’ zit duidelijk meer pit. “We wilden ver van herhaling wegblijven”, vertelt gitarist en mede-oprichter Andrew Chraighan. “Daarom zou deze plaat zwaarder worden, meer gitaar, meer bas, meer op riffs gebaseerd dan op orkestrale insteken. We zijn ook terug weer wat ouderwets met de gitaar gaan ‘chuggen’, er zit weer distortion op de bas en we durfden ook feedback als een riff te gebruiken. In plaats van elegantie is er deze keer meer gekozen voor luid en overrompeling. Die ruwe aanpak maakte ook dat weer meer nummers kandidaat werden voor flink smerige grunts. Een goede death metal vocal lost volgens mij namelijk elk probleem op. Gaten in het wegdek? Een grunt en die zijn weg!”

King spreekt … over zichzelf

King 5B

Begin februari kwam het persbericht dat KERRY KING op 17 mei ‘From Hell I Rise’ op de wereld zou loslaten. We keken echter vreemd op toen een paar weken later een ander bericht verscheen dat Slayer opnieuw zou gaan optreden. De goesting om dit bij de getatoeëerde kaalkop te checken was oneindig groot. Tot het interview bevestigden werd … met aansluitend het zinnetje ‘Questions about Slayer are FORBIDDEN’ … Over Slayer hield Kerry de lippen stevig op elkaar, over zijn soloplaat én de muzikanten vertelde hij honderduit, al fietste hij handig om het gerucht over Phil Anselmo heen. “Mensen denken dat ik het voor het uitkiezen had, maar niets is minder waar. Er waren een paar zangers die me wel iets voorstelden, net als een handvol gitaristen, maar daar hield het op. Persoonlijk wilde ik mensen waar ik een klik mee had. Phil (Demmel) ken ik echt al jaren en van Kyle (Sanders) wist ik dat ook zijn persoonlijkheid op-en-top was.” Zogenaamde ‘kenners’ gingen ervan uit dat Phil Anselmo de geknipte man voor de zang was. Als we die naam laten vallen begint King gelijk over Mark (Osegueda) die de klus uiteindelijk klaarde. “Mark was de enige die we uitgeprobeerd hebben, hij was al betrokken bij dit alles voor ik hem aannam.” Phil kondigde zijn vertrek bij Vio-Lence aan. Betekent de komst van Mark het einde van Death Angel? “Iedereen in de band heeft een contract met mij. Mark is heel toegewijd en weet wat de belangen zijn. Ik wil Death Angel zeker niet in een slecht daglicht stellen, maar Mark heeft zijn keuze gemaakt en weet waar zijn prioriteiten nu moeten liggen.’

Niet nadenken, gewoon doen

Greenhouse Talent Dool

Niks aangenamer dan een interview doen met een artiest met een sterke creatieve drive, een uitgesproken mening én een open geest. Dat is zeker het geval bij Raven van Dorst, die in het dagelijkse leven heel wat woeste wateren moest trotseren, maar daar gesterkt uit kwam en dat verhaal verwerkte in de derde DOOL-plaat, ‘The Shape Of Fluidity’. “Je moet altijd doen wat je wil en nooit nadenken over wat het publiek wil horen of zelfs waar jij zelf naartoe wil. Eerst en vooral begin je muziek te maken en pas wanneer de muziek de leiding neemt, voel je waar je naartoe moet. Het gevoel moet vooropstaan, niet je ratio. Ik denk dat Dool dat heel goed kan, punt. Als iets wat meer poppy is, maar past in een nummer, of wanneer een nummer net tien minuten lang wordt, dan is dat maar zo. Niet nadenken, gewoon doen, dat blijft het eerlijkste.”

Verder in het blad …

ABORTED, ATROPHY, COFFINS, DÅÅTH, DEAD HEAD, DEICIDE, DVNE, FOLTERKAMER, HAMFERÐ, IRON MONKEY, LHÄÄD, MALOKARPATAN, MANTICORA, P.O.D., RAGE, RIOT V, ROTTING CHRIST, TARANIS, THE GHOST INSIDE, TÝR, VULTURE, WHEEL, WHILE SHE SLEEPS

+ CONCERTREVIEWS met onder meer ORBIT CULTURE, AMARANTHE, ENTER SHIKARI, DEATH OVER ANTWERP, …